Prolog.

-Nicholasie, tak nie można. - zmartwiona Ava głaskała swój pokaźny brzuszek ciążowy.

-Wiem kochanie, ale nie mamy wyjścia. Musimy troszczyć się o przyszłość naszego dziecka. Ono jest najważniejsze. - podszedł do swojej żony i złożył na jej czole pocałunek, przytulając ją do siebie. - Daj mi chwilę. Skończę tylko pisać list i przyjdę na kolację.

-Myślisz, że się uda ? - zapytała cicho, bojąc się reakcji swojego męża.

-Nie spocznę dopóki się nie uda.

Uśmiechnął się do żony zachęcająco i kiwnął głową w stronę drzwi. Chciał, żeby nie musiała się tak martwić całą tą chorą sytuacją, by nie przemęczać siebie i ich dziecka, dla którego był w stanie zrobić wszystko, żeby jego życie było lepsze niż ich. Chciał dla niego wszystkiego co najlepsze. Przytulił jeszcze żonę, która niechętnie chciała go opuścić, po czym odsunął się od niej i patrząc jej głęboko w te piękne czekoladowe oczy delikatnie popchnął ją w kierunku wyjścia. Ta stała przez moment, wpatrując się w jego zielone jak wiosenny liść oczy tak samo intensywnie jak jej partner. Odwróciła wzrok i trzymając obie dłonie na brzuchu wyszła w ciszy. Nicholas westchnął głęboko zły na całą tę sytuację i opadł bezwładnie na krzesło przed biurkiem, na którym czekał na niego arkusz pergaminu, pióro i buteleczka z tuszem. Zamoczył ostrą część pióra w czarnym jak noc atramencie i przeniósł słowa na żółtawy arkusz.

„Szanowny Panie Dyrektorze

Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie,

Albusie Dumbledorze

Zwracam się do Pana z nietypową prośbą, ale doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że dla Pana nawet w najcięższej sytuacji jest wyjście, stąd moja niema prośba. Nietypowa, ale dla mnie jak i dla mojej żony, która pod sercem nosi nasze jeszcze nienarodzone dziecko, bardzo istotna. Bo to właśnie chodzi o małą istotkę, na którą wyczekujemy z ogromnym entuzjazmem. Jako rodzice chcemy dla dziecka najlepszego życia, a wiemy, że takie otrzyma wkraczając do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. I mimo że wiemy, iż nie spełniamy narzuconych i powszechnie znanych wymagań nasza prośba zostanie pozytywnie przez Pana rozpatrzona.

Z poważaniem

Nicholas Connery”

Nicholas westchnął ciężko, jakby każdy wyraz był dla niego na wagę złota, bo właśnie tak było, więc pisanie tego listu sprawiało mu niemałą trudność. Wielokrotnie do tego podchodził, ale każdy zapisany pergamin traktował żywym ogniem, gdyż nie oddawał on powagi sytuacji. Tak również mogło być z tym lecz wykończony ciągłym pisaniem i układaniem słów odłożył pióro i odszedł. Chciał spędzić ten wieczór z żoną, która teraz potrzebowała go najbardziej.

↓ ↓ ↓

Witam Cię na moim debiutanckim potterowskim fanfiction. Ogólnie o tym opowiadaniu mogę powiedzieć tyle, że jest to moja własna kontynuacja HP, aczkolwiek nie skupimy się tutaj na głównej trójce bohaterów. Mam nadzieję, że cię zaciekawiłam i zostaniesz tutaj na dłużej, a najmilej by mi było gdyby do końca ;)

Pozdrawiam cieplutko i widzimy się w kolejny piątek.